-
1 włócz|yć
impf Ⅰ vt 1. (ciągnąć) to drag, to trail- koń włóczył uprząż po ziemi the horse’s harness trailed along the ground- włóczył ciężki worek z węglem he was dragging a heavy sack of coal2. pot. (wodzić) to drag- włóczyła dzieci ze sobą po sklepach she dragged the kids along with her to the shopsⅡ włóczyć się 1. (łazić) to wander, to roam- włóczyć się po ulicach/po polach to wander around the streets/fields2. przen. [opary, dym] to drift, to float- nad bagnami włóczyły się mgły mist drifted over the swamp3. (chodzić bez potrzeby) to drift- włóczyli się z knajpy do knajpy they drifted from one bar to another4. książk. (ciągnąć się) to trail- suknia włóczyła się za nią po ziemi the dress trailed along behind her on the ground- włóczyć się za kimś to hang around sb pot.- jestem taki zmęczony, że ledwie włóczę nogami I’m so tired I can hardly put one foot in front of the otherThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > włócz|yć
См. также в других словарях:
włóczyć — ndk VIb, włóczyćczę, włóczyćczysz, włócz, włóczyćczył, włóczyćczony 1. «ciągnąć, ciągać coś po płaszczyźnie; wlec» Koń włóczył uprząż po ziemi. ◊ Ledwie włóczyć nogami «będąc bardzo zmęczonym, z trudem chodzić, z trudem poruszać nogami» ◊ Włóczyć … Słownik języka polskiego
